Skip to main content

Oude minnaars

 Wij spreken af

In dat nieuwe restaurant

Een tafel in een hoekje

Het meisje dat serveert

Is mooi en handig met de borden

Wij eten goed

En spreken 

Over wát we zijn Geworden

En dan, na een fles wijn 

(Nog maar één?

Welja, vooruit)

Over wie we zijn Geworden

 

We zijn niet anders

Zegt hij

Dan toen,

meer dan twintig jaar geleden

Toegegeven,

we doen nog steeds

En grotendeels

De dingen die we

Destijds deden

Toch hebben onze cellen

Zich allemaal

Vernieuwd

En zijn sommige

Van die cellen,

Opgeteld vier keer,

Uitgegroeid tot zonen

Waardoor wij toch

Heel anders zijn

En meer

 

“Nog altijd met Maria?”

Vraag ik

Hij knikt

En mijdt mijn blik

Ondanks alles

Is hij nog altijd bij Maria

“Ook dat is

Een soort van trouw”

Zeg ik

“Het blijven bij de vrouw

Omdat zij je zonen

baarde”

Kan het dat de schuld

Verjaarde?

En daarmee

De spijt verdween?

 

De jaren gingen heen

Ik kijk hem aan

Mijn oude minnaar

Hij kijkt terug en glimlacht

Pakt mijn hand

Heel even

“Kom” zegt hij

Hij rekent af

En pakt de jassen

Bij het afscheid,

Zijn hoofd verdwijnend

in mijn kraag,

Besluiten wij

‘Het was fijn

Vandaag,

ziggyklazes.nl

journalistieke producties

https://ziggyklazes.nl
KvK: 343 56 804


Get in touch!

E-mail: info@ziggyklazes.nl
Tel: 06 54 21 88 13