De wereld lijkt zijn best niet meer te doen

Op een ochtend zoals deze

De straten blijven vochtig

De lucht lijkt van geen nuance

Meer te weten

Het was niet eens vreemd

haar weer te zien

die vriendin

die een jaar geleden stierf

(Onverwacht en niet verdiend)

en die nu, leunend

op de bar,

haar wijn bestelde.

Vandaag begreep ik plotseling
waar dat ene chromosoom voor is
die rekenfout van de natuur
dat extra sliertje eigenschappen
Ik begreep het toen ik zag

Het was toen hij stopte,
En, twee straten te vroeg,
Parkeerde voor een huis
Waar zij niet woonden
En toen, zo vlak bij thuis
Een tijdlang zoekend 
Door de straten joeg,
Dat zij onmiddellijk wist
Dat het groots verdwalen
Voor altijd was begonnen.

Mijn oude oom

Is zijn leven vergeten

Hij weet niet meer

Waar hij ooit woonde,

En welke landen

Hij bezocht

Of hoe zijn zonen heten

 Wij spreken af

In dat nieuwe restaurant

Een tafel in een hoekje

Het meisje dat serveert

Is mooi en handig met de borden

Wij eten goed

En spreken 

Over wát we zijn Geworden

En dan, na een fles wijn